Μονο εσεις μπορειτε να βοηθησετε τον εαυτο σας να θεραπευτει

Μονο εσεις μπορειτε να βοηθησετε τον εαυτο σας να θεραπευτει

Η ενεργειακή ιατρική είναι μία ολιστική φιλοσοφία που διδάσκει: “εγώ είμαι υπεύθυνος για τη δημιουργία της υγείας μου. Είχα λοιπόν συμμετοχή, σε κάποιο επίπεδο, στην δημιουργία αυτής της αρρώστιας. Μπορώ να έχω συμμετοχή στη θεραπεία της, θεραπεύοντας ο ίδιος τον εαυτό μου, που σημαίνει ότι ταυτόχρονα θεραπεύω το συναισθηματικό, ψυχολογικό, σωματικό και πνευματικό “είναι” μου.

Η θεραπεία και ίαση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Η ίαση επέρχεται, όταν κάποιος καταφέρει να ελέγξει ή να ακυρώσει τη φυσική πορεία μιας αρρώστιας. Με την ίαση μιας σωματικής αρρώστιας δεν σημαίνει πάντοτε ότι επήλθε ανακούφιση των συναισθηματικών και ψυχολογικών εντάσεων που αποτελούσαν μέρος αυτής της αρρώστιας. Οπότε, είναι πολύ πιθανό (και συχνά γίνεται) να έχουμε επανεμφάνιση της.

Η πορεία της ίασης είναι παθητική. Δηλαδή, ο ασθενής έχει την τάση να μετατοπίζει την ευθύνη στο γιατρό και στην αγωγή που του συστήνει, αντί να αντιμετωπίζει ενεργητικά την αρρώστια του για να ξανακερδίσει την υγεία του.

Η θεραπεία από την άλλη, είναι μία ενεργητική και εσωτερική διαδικασία που περιλαμβάνει την εξερεύνηση της στάσης μας σε ποικίλες καταστάσεις, των αναμνήσεων και πεποιθήσεων, ταυτόχρονα με την επιθυμία μας να απεγκλωβιστούμε σε όλα τα αρνητικά πρότυπα που εμποδίζουν την πλήρη συναισθηματική και πνευματική μας ανάρρωση.

Αυτή η εσωτερική ανασκόπηση αναπόφευκτα οδηγεί τον άνθρωπο να επανεξετάσει τις εξωτερικές καταστάσεις της ζωής τους σε μία προσπάθεια να την αναδημιουργήσει με τρόπο που να εξυπηρετεί την ενεργοποίηση της θέλησης -της θέλησης να βλέπει και να αποδέχεται τις αλήθειες για τη ζωή του και το πώς έχει χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του -της θέλησης να αρχίσει να χρησιμοποιεί την ενέργεια για να δημιουργεί αγάπη, αυτοεκτίμηση και υγεία.

Η γλώσσα της συμβατικής ιατρικής ακούγεται περισσότερο “στρατιωτική” από αυτή της ενεργειακής ιατρικής: “ο ασθενής έχει δεχτεί επίθεση από έναν ιό” ή “μία ουσία μόλυνε τα κύτταρα με αποτέλεσμα κακοήθεια”. Η φιλοσοφία της συμβατικής ιατρικής θεωρεί τον ασθενή ένα αθώο ή κυριολεκτικά αδύναμο θύμα, που έχει υποστεί μία απρόκλητη επίθεση.

Στην αγωγή της συμβατικής ιατρικής, ο ασθενής ακολουθεί το πρόγραμμα που του συστήνει ο γιατρός του, με αποτέλεσμα η ευθύνη για τη θεραπεία να ανήκει στο γιατρό. Αν ο ασθενής συνεργάζεται με αυτόν που του “χορηγεί” την υγεία, σίγουρα είναι κάτι που σημειώνεται κατά τη διάρκεια της αγωγής, όμως η στάση του δεν θεωρείται σημαντική μέσα στη διαδικασία αυτή, αφού τα φάρμακα και χειρουργική πρόκειται να κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς. Αντίθετα στις ολιστικές θεραπείες η προθυμία του ασθενούς να συμμετάσχει πλήρως στη διαδικασία της θεραπείας του είναι απαραίτητη για την επιτυχία.

Η ολιστική και η συμβατική ιατρική έχουν διαφορετικές τοποθετήσεις ως προς τη δύναμη: ενεργητική και παθητική. Οι χημικές θεραπείες της συμβατικής ιατρικής δεν απαιτούν συνειδητή συμμετοχή από τη μεριά του ασθενούς, μία όμως ολιστική τεχνική, όπως ο οραματισμός, αποκτά μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, όταν γίνεται από έναν ενεργητικό ασθενή που συμμετέχει πραγματικά.

Με άλλα λόγια επέρχεται ενεργειακή σύνδεση ανάμεσα στη συνείδηση του ασθενούς και στη θεραπευτική ικανότητα της αγωγής, μία σύνδεση που μερικές φορές επεκτείνεται, ώστε να συμπεριλάβει και το θεραπευτή. Όταν κάποιος είναι παθητικός – με τη στάση “απλώς κάνε μου τη θεραπεία” δεν Θεραπεύεται πλήρως. Μπορεί να αναρρώσει, ποτέ όμως δεν θα αντιμετωπίσει πλήρως την πηγή της ασθένειας του.

Απόσπασμα από το βιβλίο “Ανατομία του πνεύματος”, εκδόσεις Διόπτρα

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to Top